Lublin: położony na głównych szlakach Europy, łączących Zachód z krajami północy i południowego wschodu, Lublin w połowie XIV w. stał się ośrodkiem ożywionego handlu międzynarodowego. W tym samym czasie, za panowania Zygmunta II Augusta, Lublin był ideową stolicą Rzeczypospolitej - to tutaj zawiązała się realna unia między Królestwem Polskim a Litwą. Na przełomie XIV i XIV wieku, po powstaniu państwa polsko-litewskiego, położenie Lublina uległo zmianie. Niegdyś miasto graniczne, teraz Lublin leżał w centrum państwa, w połowie drogi między Krakowem, stolicą Królestwa Polskiego, a Wilnem, stolicą Wielkiego Księstwa Litewskiego. Później, w XIX i XX wieku, miasto nad Bystrzycą również znajdowało się w połowie drogi między stolicami, ale tym razem między Warszawą (najpierw stolicą Księstwa Warszawskiego, potem Królestwa Polskiego, a po odzyskaniu przez Polskę suwerenności - całego kraju) a Lwowem (najpierw stolicą Galicji, a potem zachodniej Ukrainy). Takie położenie geograficzne i polityczne Lublina miało istotny wpływ na rolę i znaczenie miasta w historii Polski. Wpływ ten jest widoczny także dzisiaj.